ZAKONOM IZJEDNAČILI NACISTE I CRVENOARMEJCE DA PRIPREME NOVI RAT: Šta se zaista krije iza izmene krivičnog zakona u Češkoj

NACIZAM i komunizam su ista stvar, sugerišu izmene Krivičnog zakonika koje je 18. jula potpisao predsednik Češke Republike Petr Pavel, pre ove funkcije NATO general. Onome ko "osniva, podržava ili promoviše nacističke, komunističke ili druge pokrete koji očigledno teže ukidanju ljudskih prava i sloboda, ili podstiču rasnu, etničku, nacionalnu, versku ili klasnu mržnju" zakon preti zatvorom do pet godina.

Foto: Shutterstock/Ilustracija

Čemu služe ovi paragrafi kada su SSSR i Varšavski pakt daleka prošlost, Rusija je kapitalistička zemlja, a kineski komunizam je uspešno usklađen sa liberalnim principima kapitalističkog tržišta - pitanje je za sagovornike "Novosti", ugledne istoričare, istraživače i profesore, koji su se bavili ovom temom.

- Ako se ovakav zakon bude doslovno primenjivao prvi će na njegovom udaru biti zapadni globalistički liberali, jer je njihova retorika suštinski marksistička, a isključivost prevazilazi boljševičku - ironičan je politikolog prof. dr Ljubiša Despotović. - Nije ovaj zakon usvojen za borbu protiv ekstremnih ideologija i totalitarizma, već radi revizije istorije i izjednačavanja nacističke Nemačke i Sovjetskog Saveza, da bi se "krivica" projektovala na današnju Rusiju. Treba očekivati usvajanje sličnih zakona i u drugim evropskim državama, reč je o ideološkoj pripremi za nastavak rata protiv Rusije i budući neminovni sukob sa Kinom. Nije to tajna, lideri atlantističkog globalizma otvoreno govore da se spremaju za klasični oružani sukob.

Foto: Printskrin, Vikipedija

Stručnjaci ukazuju da je češki zakon prilično totalitaristički jer ostavlja mnogo prostora za tumačenja šta je to komunistička propaganda, da li se i kako razlikuje od socijalističke, anarhističke ili neke druge levičarske ideologije koja nije navedena kao kažnjiva. Da li će se za potrebe suđenja angažovati politikolozi kao licencirani sudski veštaci? Da li će uopšte smeti da se kaže da je Crvena armija slomila nacističku Nemačku?

Foto: Printskrin, Vikipedija

- Češki zakon kojim se kriminalizuje komunistička propaganda i izjednačava sa nacističkom ne predstavlja samo pravnu novinu, već i duboki zaokret u interpretaciji Drugog svetskog rata i celokupne savremene istorije centralne Evrope - kaže istoričar dr Miloš Timotijević. - Do sada je u većini zemalja istočnog bloka važio narativ u kojem je sovjetsko oslobođenje 1945. bilo nesumnjivo pozitivan događaj, mada opterećen kasnijim nametanjem komunističkih režima. Novi češki zakon, međutim, pravno i simbolički tvrdi da je i sama komunistička ideologija - uključujući i njene antifašističke manifestacije - zločinačka u svom korenu. Time se urušava legitimitet komunističkog otpora i sovjetske pobede nad nacizmom, a direktno i savremene Rusije koja baštini nasleđe Crvene armije i Sovjetskog Saveza.

foto.B.Subašić

Istoričar smatra da je ovaj zakon jasan geopolitički signal, naročito u kontekstu rata u Ukrajini.

- On označava svesno odbacivanje sovjetske istorijske legitimacije i afirmiše novu, prozapadnu i proevropsku perspektivu češkog društva, u kojoj nema mesta za bilo koji oblik povezivanja sa nasleđem komunizma, Sovjetskog Saveza, samim tim i Rusije, bez obzira na istorijske zasluge u borbi protiv fašizma i nacizma - kaže Timotijević. - Kada je reč o najavama da bi slični zakoni mogli da se donesu i u drugim državama, takva intervencija u kulturu sećanja je razumljiva u kontekstu Istočne Evrope i tekućeg rata u Ukrajini, ali je duboko problematična kada se prenese u prostor bivše Jugoslavije. Istorijski kontekst ovog regiona obeležen je specifičnom ulogom komunističkog pokreta u borbi protiv nacizma i fašizma, kao i institucionalnim priznanjem od strane zapadnih sila. Bilo kakva pravna ili simbolička osuda komunizma u tom smislu neminovno bi relativizovala i legitimitet državnosti većine novonastalih država u regionu.

Foto: Printskrin, Vikipedija

Istoričar upozorava da ovakva interpretativna promena ima dalekosežne posledice, jer se drugi totalitarizam, komunistički, koji je nastupio nakon sloma prvog - nacizma, više ne smatra manje opasnim, već jednako represivnim i štetnim:

- Iako se savremeni zakoni često pozivaju na potrebu osude svih totalitarizama, ostaje pitanje da li je moguće uporediti nacizam i komunizam bez rizika da se relativizuje ili zamagli priroda zla koje je proisteklo iz svakog od njih.

FOTO: Privatna arhiva

Dr Despotović naglašava da je jedina sličnost nacizma i komunizma to što su kao oblici političkog režima bili autoritarni i totalitarnog karaktera, ali da su njihove ideologije potpuno različite, pa se ne mogu izjednačavati.

- Nacizam je rasna ideologija nacionalne isključivosti, dok je komunizam ideologija internacionalizma, svetske revolucije i klasne solidarnosti, a posmatrano u konkretnoj istorijskoj ravni reč je o dva oblika države koji su došli u sukob kada je nacistička Nemačka napala Sovjetski Savez, pošto je prethodno okupirala čitavu Evropu - kaže dr Despotović. - SSSR je podneo najveći teret rata i 1945. je pobedio nacizam. U tom trenutku mislilo se da je to i vojna i politička pobeda nad najstrašnijom ideologijom u istoriji čovečanstva, ali se ispostavilo da politička pobeda nije ostvarena. Dogovoreni proces denacifikacije nije odrađen na Zapadu, nacizam je nastavio da funkcioniše kroz naciste u državnim i vojnim elitama u Nemačkoj, Velikoj Britaniji i delu Francuske, a u liku najboljih naučnika i obaveštajaca Trećeg rajha prešao je i u SAD. Te činjenice sada, pred novi sukob, treba prikriti revizijom istorije, izjednačavanjem nacizma i komunizma, iako je to nemoguće sa stanovišta politikologije i istorije. Niti je moguće podvesti pod isti pravni okvir kažnjavanje i jednih i drugih, naročito u svetlu činjenice da postoji veliki broj levičarskih stranaka po čitavoj Evropi.

Foto: Printskrin, Vikipedija

Upravo ova poslednja konstatacija budi sumnju da ovaj zakon možda i nije uperen samo protiv komunističke, što treba čitati ruske, propagande već protiv kolebljivaca u zapadnim redovima koji će se od sada sami cenzurisati. Ovakvih zakona se sećaju svi koji su živeli u komunističkim režimima. Nameće se zaključak da je nacistički nemački totalitarizam istovetan sovjetskom komunističkom totalitarizmu koji ga je pobedio, dok je evroatlanstki liberalni totalitarizam - demokratski. Da li je baš tako?

- Smrt miliona ljudi u Evropi tokom Drugog svetskog rata posebno civila, direktna je posledica rasističke politike nacista u Nemačkoj i njihovog plana da pored Jevreja unište ili presele i druge "niže rase", pre svih Rome i Slovene - objašnjava dr Timotijević. - U temelju nacističke ideologije nalazio se rasizam i shvatanje o nadmoći "više rase", arijevaca, zapravo Nemaca. U takvoj hijerarhiji naroda pri samom dnu nalazili su se i pojedini slovenski narodi (Rusi, Poljaci, Srbi) kojima je trebalo uništiti državnost, pogubiti inteligenciju, proterati sa područja Istočne Evrope i pretvoriti ih u robovsku radnu snagu. Potpuna likvidacija Jevreja i porobljavanje većine Slovena bili su deo jedinstvenog poduhvata "etničke reorganizacije" evropskog prostora i predstavljaju kontinuitet pangermanske politike antislavizma, raširenog kako na desnici tako i na levici, i osvajanja Istoka koji je za naciste postao "životni prostor". Zato je napad na SSSR bio "krstaški rat" protiv zavere "svetskog Jevrejina" oličenog u komunističkoj Rusiji i istovremeno vrhunac dugoročnih i dalekosežnih imperijalističkih planova Nemačke koji su imali podlogu u antisemitizmu i antislavizmu.

Foto: Printskrin, Vikipedija

Prema nemačkom "Opštem planu Istok", donetom 1941, planirano je da se iz Poljske i zapadnih delova SSSR protera ili raseli 31 milion ljudi koji su klasifikovani kao "rasno nepoželjni".

- Ostatak od 45 miliona ljudi koji su živeli na tom prostoru trebalo je germanizovati ili ubiti - navodi dr Timotijević. - Među njima je bilo i pet do šest miliona Jevreja, za koje je predviđano "potpuno preseljenje", odnosno uništenje. Na taj način oslobodio bi se prostor za naseljavanje 10 miliona Nemaca. Rezultati takve politike bili su strašni. Poljska je imala šest miliona, a Sovjetski Savez čak 27 miliona žrtava u Drugom svetskom ratu, 66 odsto od svih ubijenih u Evropi, odnosno 45 odsto ukupno stradalih ljudi u svetu.

Foto: Printskrin, Vikipedija

Istoričar upozorava da se u političkim i ideološkim raspravama često upoređuju nacizam i komunizam kao totalitarni režimi, uprkos ključnim razlikama.

- Nacizam je bio biološki rasizam, a komunizam klasni utopizam - kaže dr Timotijević. - Iako su posledice po smrt ljudi bile slične, one su različite po nameri, ideološkoj strukturi i istorijskom nasleđu. Iako su i nacistička Nemačka i sovjetski komunizam predstavljali totalitarne sisteme odgovorne za milione žrtava, fundamentalne razlike u njihovoj ideološkoj osnovi i metodama zločina onemogućavaju njihovo potpuno izjednačavanje. Nacizam je kao svoj osnovni cilj imao istrebljenje "nižih rasa", dok je komunizam, uprkos brutalnosti i teroru, funkcionisao u okviru drugačije paradigme - klasne borbe, a ne rasne hijerarhije. Istorijsko pamćenje mora uvažiti te razlike, bez relativizacije ijednog od zločinačkih poretka.

Foto: Printskrin, Vikipedija

Dr Timotijević podseća da su uprkos sovjetskoj i komunističkoj kontroli od 1945-1990, države i narodi Istočne Evrope zadržali svoju državnost, nacionalnu samobitnost i nastavili razvoj u svim domenima modernog društva.

- Nacistička okupacija ovih područja u Drugom svetskom ratu temeljila se na otvorenom izrabljivanju i istrebljenju ljudi - podseća dr Timotijević. - Komunizam i Sovjetski Savez nikada nisu planirali istrebljenje čitavih naroda. Iz komunističkih logora vratili su se mnogi, a iz nacističkih logora smrti nije bilo izlaza. Uključujući logore u NDH, kojih ne bi ni bilo bez nacističke Nemačke.

Foto: Printskrin, Vikipedija

Foto: Printskrin, Vikipedija

Pomrli od gladi i izrabljivanja

NACISTI su na okupiranim sovjetskim teritorijama direktno ubili 7,4 miliona običnih građana, podseća dr Miloš Timotijević:

- Na rad u Nemačku nasilno su kao robove odveli 5,3 miliona ljudi od kojih je 2,2 miliona umrlo. Na prostoru SSSR koji su nacisti okupirali sprovođeno je prisilno teranje domaćeg stanovništva na rad. Procenjuje se da je 13,7 miliona ljudi umrlo zbog iscrpljujućeg rada, slabe ishrane i nečovečnog postupanja nacista. Politika istrebljenja sprovodila se i kroz ubijanje, zlostavljanje, nemilosrdno postupanje prema sovjetskim ratnim zarobljenicima. Od 5,7 miliona zarobljenika njih 3,2 je umrlo.

Foto: Printskrin, Vikipedija

"Pomilovanje" za Nemačku

SOCIOLOG dr Slobodan Vuković smatra da je češki zakon kojim se izjednačavaju nacizam i komunizam samo nastavak dugog procesa "ukidanja nemačke krivice" koji je počeo istog trenutka kada i Hladni rat:

- Nemačka je od tada pripremana kao saveznik za rat protiv Sovjetskog Saveza, odnosno Rusije, zbog čega je njena biografija morala da bude oprana tako što će nacizam i boljševizam biti izjednačeni. Amerikanci su za taj posao formirali "Halder grupu" u SAD, sa oko 1.500 zaposlenih nacista koju je vodio general Franc Halder, načelnik generalštaba nemačke vojske 1938-1942, koji je vodio napad na SSSR. On je postao glavni savetnik Centra za istoriju Vojske SAD i napisao revidiranu hroniku svetskog rata s ciljem da se bivši neprijatelj, Nemačka, integriše u nove političke i vojne strukture Zapada.

Foto: Printskrin, Vikipedija

Temeljne vrednosti ruskog društva

POBEDA Crvene armije i Sovjetskog Saveza nad nacizmom nije se temeljila samo na komunističkoj doktrini, naglašava dr Timotijević:

- U ključnim godinama rata, kada je opstanak Sovjetskog Saveza bio na prekretnici, Staljin i njegovo rukovodstvo su se umesto da ostanu dosledni marksizmu-lenjinizmu, svetskoj revoluciji, internacionalizmu i klasnoj svesti, okrenuli temeljnim vrednostima ruskog društva. Svesno su otvorili veliki prostor velikoruskim tradicijama, nacionalnim mitovima i čak pravoslavnim simbolima, kako bi motivisali stanovništvo u borbi protiv nacizma. Taj ideološki zaokret, može se s razlogom tumačiti kao kapitulacija komunističke doktrine pred primatom etničke i religijske kohezije. Istovremeno, ova transformacija ukazuje na dubinsku istorijsku istinu: u vremenu egzistencijalne pretnje, a ona je bila stvarna jer su nacisti prema Rusima i većini Slovena nastupali kao rasisti, ideologija postaje fleksibilna, a mehanizmi kolektivne mobilizacije izranjaju iz najdubljih kulturnih i istorijskih matrica.

Foto: Printskrin, Vikipedija

Pratite nas i putem iOS i android aplikacije